Alex i Rosie znają się od zawsze. Wszystko robią wspólnie, razem się bawią, psocą, śmieją, dorastają, imprezują. Są nierozłączni. Udowadniają, że przyjaźń męsko-damska istnieje. Mogą liczyć na siebie i w dobrych, i w złych chwilach. Jednak gdy los okaże się im nieprzychylny i rozdzieli dwójkę bohaterów, to czy ich przyjaźń przetrwa mimo wszystko?

Alex Stewart i Rosie Dunne mają swój plan na życie. Rosie zakochana w hotelowych szamponikach, mydełkach, ręcznikach, miękkich szlafrokach i czekoladkach na poduszce, marzy o prowadzeniu własnego hotelu, natomiast Alex ma zamiar ratować ludzkie życie i pracować jako hotelowy lekarz w przybytku Rosie. Wszystko wydaje się być na wyciągniecie ręki, kiedy nieoczekiwanie tata Alexa dostaje świetną propozycję pracy na drugim kontynencie, co wiążę się z wyprowadzką. Bohaterowie obmyślają plan, że tuż po ukończeniu szkoły, dziewczyna dołączy do przyjaciela w Bostonie, by móc podjąć wymarzone studia. Nieoczekiwany splot zdarzeń, doprowadza do tego, że Rosie zostaje zmuszona do pozostania w rodzinnej Irlandii i porzucenia swoich marzeń.

Akcja powieści rozgrywa się na przełomie niemalże pięćdziesięciu lat. Obserwujemy jak bohaterowie zmagają się z przeciwnościami losu, próbują układać sobie życie i przede wszystkim starają się by przyjaźń przetrwała. Sama fabuła została spisana w dość nietypowy sposób, gdyż jest to powieść epistolarna. Zatem nie mamy tutaj zwyczajowych opisów i dialogów, tylko listy, e-maile, sms-y, rozmowy na czacie, zaproszenia, kartki urodzinowe i świąteczne oraz notki prasowe. I nie są to wiadomości wymieniane tylko przez Rosie i Alexa, ale również przez ich przyjaciół, rodziców i rodzeństwo. Nadaje to niesamowity klimat całej powieści i przede wszystkim nie utrudnia odbioru ani nie przeszkadza nam w dogłębnym poznaniu postaci. Z każdego kolejnego listu dowiadujemy się jak Alex i Rosie zmagają się z życiem codziennym, jak przeżywają każde wzloty i upadki, realizują swoje marzenia a przede wszystkim jak radzą sobie z uczuciami, które żywią do siebie nawzajem, ale nie mają odwagi się do nich przyznać.

Love, Rosie to powieść o przyjaźni, marzeniach, dojrzewaniu i miłości. Postacie są bardzo wiarygodne, łatwo można się z nimi utożsamić. Przez całą powieść mocno im kibicujemy, aby w końcu im się powiodło, ale czasami mamy ochotę krzyknąć stanowcze NIE, dlaczego to robisz ?! Ta książka jest jak życie, nieoczekiwane, czasami niesprawiedliwe, pełne zwrotów akcji, radosnych i smutnych chwil, sprzecznych emocji. Pokazuje nam, że nie na wszystko mamy wpływ, ale jednocześnie na wyciągnięcie ręki możemy mieć tak wiele, lecz albo tego nie dostrzegamy albo boimy się po to sięgnąć. Książka ta dostarcza nam wielu życiowych mądrości osnutych sporą dawkę śmiechu i łez. Wszystko po to, by na końcu tęczy móc odnaleźć swoje szczęście.